Shirika la Habari la Kimataifa la Ahlul-Bayt (as) -ABNA- Mapambano ya A'shura yamekwisha, na Mwanadamu ameanza kuona tofauti kati ya Dini mbili: Dini ya kuabudu Matwaghuti (Madhalimu), iliyowakilishwa na utawala wa Bani Umayya, na Dini ya kumuabudu Mwenyezi Mungu Mtukufu, iliyowakilishwa na damu na kujitolea kwa Imam Hussein (a.s).
Saa na mida ya siku kama hii (11 Muharram), ilikuwa mwisho wa mojawapo ya mapambano ya kusikitisha zaidi katika historia ya Kiislamu — Mapambano ya Karbala.
Mapambano hayo hayo yaliacha nyuma uharibifu mkubwa na hali ya kuogofya.
Baada ya saa nyingi za mapambano ya kikatili, palibakia maiti zilizotapakaa ardhini, viwiliwili vilivyokatwa vipandevipande, na mahema yaliyochomwa moto na bado yanaungua.
Mapambano haya hayakuwa tu mapambano ya madaraka baina ya pande mbili - bali yalikuwa ni mapambano kati ya haki na batili, kati ya uhaki na dhulma, kati ya utu na unyama.
Karbala — ardhi iliyojaa damu za mashahidi kutoka kwa watu wa nyumba ya Mtume Muhammad (s.a.w.w) — kulikuwa mahali ambapo jeshi la uovu lilitekeleza mauaji ya kutisha yasiyowahi kushuhudiwa.
Kisha walicheza ngoma, wakasherehekea, wakicheka na kuimba kana kwamba walishinda. Hawakujua kuwa walikuwa wanajiandikia ukurasa wa fedheha katika historia ya wanadamu.
Viongozi wa uhalifu huu walikuwa wakitafuta tu thawabu na zawadi za Yazid bin Muawiya, bila kutambua kuwa walikuwa wamefanya uhalifu wa kutisha dhidi ya Mtume wa Uislamu (s.a.w.w) na risala aliyokuja nayo.
Kwa upande mwingine, wanawake na mabinti wa Mtume (s.a.w.w) walikuwa mateka mikononi mwa maadui — wakiwa wamevunjika moyo, wamepata mshtuko, macho yao yameshuhudia unyama wa kutisha wa jana (10 Muharram).
Mbele yao alikuwepo Sayyida Zainab (a.s), aliyechukua jukumu kubwa kwa moyo wa ushujaa na uvumilivu wa kipekee.
Alitembea akitafuta watoto waliopotea, huku akiwa imara kiroho licha ya huzuni. Akawa nembo ya subira, ujasiri, na kusimama dhidi ya dhulma, mfano ambao ulimwengu wote umejifunza kutoka kwake maana ya imani na utukufu wa dini.
Mapambano ya Karbala si tukio la kihistoria pekee — ni alama ya milele ya mapambano kati ya haki na batili.
Kifo cha shahidi Hussein (a.s) na wafuasi wake kilikuwa kilele cha kujitolea kwa ajili ya kusimamia uadilifu na heshima ya mwanadamu.
Karbala ilitufundisha:
Subira na kusimama imara.
Kukataa dhulma bila kujali gharama.
Na umuhimu wa kushikamana na dini na maadili ya kibinadamu.
Ndiyo, mapambano ya moto Karbala yalimalizika — lakini athari zake hazijawahi kufutika.
Ziliendelea na zinaendelea kuvuma kama wito wa haki kwa vizazi vyote duniani.
Damu za mashahidi wa Karbala zilibomoa dini ya kuabudu taghuti, ambayo ~Bani Umayya~ walitaka kuitumia kupotosha Uislamu.
Badala yake, Ashuraa ilipanda mbegu za fikra za:
Uhuru.
Heshima.
Mapinduzi dhidi ya dhulma, na kuwasha mwanga wa matumaini kwa wanyonge.
Kwa njia hiyo, imani ya kweli kwa Mwenyezi Mungu ilinusurika dhidi ya njama kubwa za kupotoshwa.
Mapambano ya Ashuraa Karbala yalimalizika kwa sura ya nje — lakini viliashiria mwanzo wa ushindi wa kimantiki na kiroho wa harakati ya Imam Hussein (a.s).
Mapambano hayo yalikuwa:
Mapambano ya maadili dhidi ya tamaa
Mapambano ya uadilifu dhidi ya uonevu
Upande wa ~Bani Umayya~ uliwakilisha:
Utawala wa kifalme wa dhulma,
Undukumawili wa madaraka,
Na kuabudu waovu.
Lakini damu ya Imam Hussein (a.s) ilikuwa kielelezo hai cha dini ya haki ya Mwenyezi Mungu — dini ya:
Uongozi wa kimungu.
Mapambano dhidi ya dhulma.
Na maisha ya heshima, uadilifu na utukufu wa mwanadamu.
Imehaririwa na Madrasat Imam Mahdi - Moa Tanga Tanzania
Your Comment